ارتباط مجتمع عمده پذیرش بافتی طیور با پاسخ پادتن به واکسن

زمینه مطالعه: مجتمع عمده پذیرش بافتی (mhc) نقشی مرکزی در چگونگی پاسخ به بیماریهای عفونی دارد و پاسخ های ایمنی تحت کنترل ژن های این مجتمع هستند. بدلیل تنوع mhc تفاوت های فردی در پاسخ به واکسن های مختلف طیور مشاهده می شود. بررسی ارتباط آلل های mhc طیور با توان پاسخ به واکسن های معمول، به توفیق واکسیناسیون و کنترل بیماریها کمک خواهد نمود. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تنوع mhc در جمعیت طیور بومی خراسان و ارتباط آن با پاسخ پادتن به واکسن های گامبورو، نیوکاسل و آنفلوانزا است. روش کار: به منظور تعیین ژنوتیپ های mhc از نشانگر ریزماهواره lei0258 و روش تحلیل قطعه ای استفاده شد. عیار پادتن تولید شده بر ضد واکسن های نیوکاسل و آنفلوانزا با آزمون ممانعت هماگلوتیناسیون و واکسن گامبورو با آزمون الایزا اندازه گیری شدند. تحلیل آماری با کمک نرم افزار spss نسخه 21 صورت پذیرفت. جهت تعیین ضرایب تأثیر آلل ها از تحلیل رگرسیون تک متغیره با روش حداقل مربعات استفاده شد. نتایج: در جمعیت طیور بومی خراسان 13 آلل ریزماهواره lei0258 شناسایی شد که نشان دهنده تنوع بالای mhc در این جمعیت است. آلل 361 بیشترین (48/28%) و آلل 350 کمترین (69/0%) فراوانی را در جمعیت داشتند. در بررسی ارتباط mhc با پاسخ ایمنی، آلل 266 ریزماهواره lei0258 با کاهش عیار پادتن ضد واکسن گامبورو و آلل های 311 و 313 با افزایش پاسخ پادتن به واکسن نیوکاسل همراه بودند (05/0